Heeft dyslexie invloed op schoolprestaties?
Dyslexie kan een negatieve invloed hebben op zelfvertrouwen. Schoolprestaties kunnen er onder leiden. Soms schamen kinderen zich er voor of voelen ze zich minderwaardig. Hoe dat komt? Dat vreselijke gevoel van ‘ik kan het allemaal niet’. Je kunt duizend keer zeggen dat zij ook talent hebben maar dat komt niet binnen. Waarom niet? Omdat andere kinderen in de klas bepaalde opdrachten wel goed kunnen en jouw kind ermee worstelt.
Goede start
Wat was de vakantie fijn! Een blij, vrolijk en opgewekt in huis. In vakantie ging het allemaal zo goed. Je zoon was vrolijk en opgewekt, had overal zin en was zelfs te porren om nieuwe ‘spannende’ dingen te ontdekken. Met gemak durfde hij buiten zijn comfortzone te treden.
Als ouder heb je van deze ondernemende, nieuwsgierige, sportieve en stoere zoon genoten. Zo goed als hij in zijn vel zat, dat gun je hem het hele jaar en niet alleen in de zomervakantie.
Met enigszins wat lood in de jouw schoenen, breng je je zoon de eerste schooldag naar school. Van tevoren hebben jullie al een leuk plan bedacht om het schooljaar met goede moed en veel zin in te gaan.
Er zijn namelijk dit schooljaar vier uitdagingen aan te gaan.
- Een boekbespreking.
- Het maken van een werkstuk.
- Een presentatie geven over het werkstuk.
- Lezen van uitdagende boeken.
Je zoon zag het helemaal zitten om hiermee aan de slag te gaan. Stapsgewijs en met een beetje ondersteuning van jouw wilde hij zelfstandig alles gaan maken. Hij zag het echt zitten en was heel gemotiveerd om aan de slag te gaan.
Teleurgesteld
De eerste schoolweek is nog maar net voorbij en je kind gaat alweer met tegenzin naar school. Nu, na nog geen week school, heb je al een huilend en gefrustreerd kind thuis zitten. De motivatie voor school is in één week al verdwenen.
Verwante artikelen
- Vind je school saai? Moeilijk om jezelf te motiveren om huiswerk te maken? Weet je hoe dat komt? Wat ga je eraan doen?
- Vastlopen op school, tijdens de studie of opleiding?
Hoe kan dit?
Hoe kan het nu dat een kind vol goede moed begint na de vakantie en na 1 week alle moed al heeft verloren? Ik noem een paar redenen.
- Je zoon wordt niet gezien en onvoldoende op waarde geschat.
- Hij wordt continue gewezen op zijn tekortkomingen omdat hij dyslectisch is.
- Het werk wat niet af is, moet thuis worden afgemaakt.
- Er worden tal van eisen opgelegd: aan elkaar schrijven is verplicht, het tempo van de klas moet worden bijgehouden.
- De instructie is klassikaal en verbaal en dat maakt het nog lastiger.
De belangrijkste reden kon deze wel eens zijn: er is nog geen vertrouwensband tussen jouw zoon en de leerkracht. Jouw zoon voelt zich nog niet voldoende eigen met de leerkracht. De angst om het fout te doen is daardoor nog groter.
Uit de praktijk: dyslexie gediagnosticeerd
Zo goed weten waar je niet goed in bent. Beseffen wat je wel al goed doet? Dat is lastig…! Al voor een iets langere tijd, ik denk nu ruim een half jaar, heb ik een meisje uit een bovenbouwgroep in de begeleiding voor het ontwikkelen van haar talent. Toen ik haar voor de allereerste keer zag, zag ik een timide meisje die mij nauwelijks aan durfde te kijken, laat staan iets tegen mij te zeggen. Een meisje die veel moeite had om taal aan haar gevoelens en gedachten te geven. Op bijna alles wat ik haar vroeg, haalde ze haar schouders op of zei: ”Weet ik niet.”
Ik wist zeker en was ervan overtuigt dat ze het ook echt niet wist of dat het haar ook echt niet uitmaakte. Het was geen onverschilligheid maar het niet bewust zijn van ‘jezelf’. Een meisje dat achter bleef op het gebied van rekenen, taal, lezen en spelling terwijl haar IQ-test iets anders uitwees. Volgens de test zou ze betere prestaties kunnen leveren. Gaandeweg het traject werd ze meer open, durfde steeds een beetje meer over zichzelf te vertellen. Wat ze buiten school leuk vond om te doen. Welke sporten ze wel allemaal deed en hoe goed ze hier is. Waarom ze zo genoot van de vakanties. Nu moet je je niet voorstellen dat dit met volzinnen ging, nee. Het was meer staccato. Het leidde wel tot inzichten en bood een opening naar meer schoolse onderwerpen. Het schiep een band van vertrouwen waar ik op verder kon.
Labeltje dyslexie
Tijdens het traject is gediagnosticeerd. Heeft ze het labeltje dyslexie gekregen. Op dat moment was dit voor haar niet een vervelende label. Het gaf lucht, er was een aanwijsbare reden waarom ze het moeilijk had met schoolse vakken. Waarom ze schoolse vakken niet leuk vindt. Waarom buitenspelen, gymnastiek en de creatieve vakken een hoger cijfer kregen op de schaalvragen dan alle andere vakken.
Dit inzicht gaf niet alleen meer zelfvertrouwen maar ook de motivatie om hard te werken. Om het rekenen, spellen, lezen onder de knie te krijgen. Ze is een echte doorzetter en keiharde werker! Niet alleen op school maar ook zeker thuis. Thuis oefent ze samen met haar ouders. Wat niet af is op school, maakt ze thuis af.Haar harde werken werd beloond. Rekenen begrijpt ze, ze weet welke strategieën ze moet toepassen om tot een oplossing te komen. Lezen gaat zo ongelooflijk goed. Een paar weken geleden zag ik haar wegglijden. Ze was niet meer zo vrolijk en opgewekt maar meer in zichzelf gekeerd. In gedachten.
Antwoorden geven werd weer lastig. Verwoorden van gedachten lukte steeds minder. Het heeft mij aan het denken gezet. Wat is hier de reden van? Hoe kan het dat ze terugvalt? Ik kwam tot de conclusie dat we alleen maar aandacht schenken aan datgene wat ze nog niet kan. Waar ze nog niet zo goed in is. Alle aandacht ging uit naar oefenen, oefenen en bevestigen van ‘dit kun je nog niet’. Ook ik was in deze valkuil getrapt. Wat heeft ze nodig? Werken vanuit haar kracht. Haar leren hoe je moet compenseren door het inzetten van je gave’s en kwaliteiten.
Telkens wanneer we samen hebben gewerkt, benoemen we dat wat er goed gaat. Ze wordt zich hier steeds meer van bewust. Ze ontwikkelt nu taal voor de dingen die goed en als vanzelfsprekend gaan.
Wat blijkt?
Nu we hieraan werken, heb ik haar nog nooit zo vrolijk gezien. Het werk gaat haar makkelijker af. Het lukt haar om haar gedachten vlotter onder woorden te brengen. Ze durft steeds beter te vragen als ze iets niet begrijpt. Zonder haar ouders, de school, externe instantie en natuurlijk zij zelf waren we nog niet zo ver geweest. Ik heb vertrouwen in haar toekomst. Ze redt het wel, het is een top-meid. Het is soms in hele kleine dingen.
Dyslectisch en zelfvertrouwen
Dyslexie kan grote invloed hebben op schoolprestaties. Ook scholen doen soms alsof het allemaal heel simpel is voor een kind maar zo is het niet. Dyslexie wordt nog te vaak als probleem ervaren zoals
- Problemen met spelling.
- Het onthouden en toepassen van spellingsregels.
- Problemen met het lezen van woorden.
- Tempo lezen en/of begrijpend lezen.
Bovendien: resultaten moeten gehaald worden, dus wordt er getrokken aan een kind. Alles moet, alles moet af. Heel logisch van een leerkracht, deze staat ook onder druk en moet opbrengstgericht werken. Maar in mijn ogen bereik je veel meer als je naar de werkelijke behoeften van een kind kijkt. Een kind dat zich veilig en begrepen voelt, gaat werken en komt tot leren. Kijken naar wat minimaal maximaal haalbaar is. Zet een kind in zijn kracht en het bloeit.
R.D. Davis
Volgens R.D. Davis is dyslexie is een gevolg van een bijzonder waarnemingsvermogen. Het is geen gevolg van hersen- of zenuwletsel, maar een denkwijze en een speciale manier om op het gevoel van verwarring te reageren. Volgens R.D. Davis denkt een dyslect in beelden. Bij elk woord zie je een plaatje. Een beelddenker kan wel 32 plaatjes in een seconde zien. Het lijkt alsof het een film is. Je ogen zien iets, je hersenen maken van datgene wat je ziet een 3D plaatje. Wat je waarnemingspunt wordt.
Bij sommige woorden zijn geen plaatjes. Als er geen plaatjes zijn, ontstaat er verwarring. Zoveel te vaker er verwarring is, zoveel te meer raakt de beelddenker gedesoriënteerd. Desorientatie is de kern van het probleem. Je weet niet waar je bent. Vaak zien we nog dat Dyslexie als een probleem wordt ervaren terwijl als we het als een talent gaan zien, het kind opfleurt en opbloeit.
Talent of probleem?
Gaan we dyslexie zien als een talent, dan zien we dat een kind (en natuurlijk ook volwassenen):
- Ze zich ontzettend goed bewust zijn van hun omgeving.
- Ze ontzettend nieuwsgierig zijn.
- Ze vooral in beelden denken in plaats van woorden.
- Ze het vermogen hebben hun hersenen te gebruiken om waarnemingen te wijzigen en te creëren.
- Ze heel erg sensitief en intuïtief zijn. het erg intuïtief denken.
- Ze driedimensionaal kunnen waarnemen.
- Ze een levendige verbeelding hebben.
- Ze hun gedachten kunnen ervaren als werkelijkheid.
Zoals R.D. Davis het beschrijft:
“Ze zijn geniaal, niet ondanks hun dyslexie, maar juist dankzij hun dyslexie. Hun genialiteit én dyslexie ontstaan door dezelfde functie. Deze functie is een gave, een talent. Wordt dit gezien door ouders én school, dan vloeit hier een bovengemiddelde intelligentie en grote creativiteit uit. Hieruit kan de echte gave voortkomen: virtuositeit. Dit extreme meesterschap kan op verschillende gebieden tot uiting komen, bijvoorbeeld wetenschap, kunst of sport.”
Het gras groeit niet door er harder aan te trekken maar wel als het goed gevoed wordt. Een kind groeit en haalt resultaten als het gezien wordt en op waarde wordt geschat. Hij mag zijn zoals hij is, dan pas komt hij tot bloei.
Jongerencoaching
In contact komen met een coach voor jongeren of studenten? Heb je hulp nodig?
