home / persoonlijke ontwikkeling / communicatie / weerstand / trekken dood paard

Trekken aan een dood paard

Aanleiding

Voor de zoveelste keer hoorde ik een manager tijdens een organisatietraject de vergelijking maken tussen medewerkers (aangeduid als oude garde of oudgedienden) die moeite met organisatieverandering hadden en trekken aan een dood paard. Het zette mij aan tot nadenken. Want ik vind het niet bijster positief om te praten over ‘de oude garde’ of over ‘oudgedienden’ terwijl het trouwe medewerkers zijn die al jarenlang hun dienst bewezen hebben aan de organisatie. Nu is trekken aan een dood paard ook zwaar werk en een onbegonnen zaak. Echter de clou is dat deze uitdrukking niet over het paard gaat maar over diegene die er aan trekt. Het wordt voorgesteld als zijnde een ander die in de weerstand zit (in dit geval de medewerker). Maar in werkelijkheid zit diegene die de uitspraak doet zelf in de weerstand (in dit voorbeeld dus de leidinggevende). In ieder geval is het oordeel over anderen, in veel gevallen een excuus of brevet van onvermogen van het management zelf en soms is het ook een valkuil.

Wat wordt er mee bedoeld?

Trekken aan een dood paard is een uitdrukking voor een situatie waarbij:

• de ander het oneens is met veranderingen die je wilt doorvoeren
• de ander niet openstaat voor nieuwe ideeën of voor jouw advies
• de ander niet openstaat voor verbetering
• de ander alles bij het oude wil laten
• de ander in de weerstand zit en tegenstand of tegenwerking biedt

Misverstand

Toch is er ook enig misverstand over dit item. Kenmerk van dode paarden is namelijk dat ze niet in de weerstand schieten en ook dat ze geen tegenwerking bieden. Een dood paard doet niets, helemaal niets! Er zit geen beweging in. En om die vergelijking nu maar te maken: heb je collega’s waar geen enkele beweging in zit of heb je collega’s die niet die beweging maken die je wenst? Dat is nogal een verschil.

Excuus: brevet van onvermogen

Dode paarden kunnen als excuus gebruikt worden. Managers en adviseurs verschuilen zich achter het dode paard terwijl het een brevet van onvermogen is. Ze zeggen niet dat ze zelf onvoldoende in staat zijn om de medewerker mee te nemen in het veranderingsproces. Ze vertellen niet dat ze onvoldoende vaardig zijn om commitment te verwerven op de werkvloer of dat ze de ander kunnen meenemen in hun adviestraject. Nee, ze gaan achter het dode paard liggen om hun eigen onkunde te verbloemen.

Oordeel

De ander labelen als dood paard is een vorm van oordelen en veroordelen. Daardoor ontstaat een tweede misverstand. Wanneer de ander gelabeld wordt als dood paard is er geen kans meer toch? De ander is kansloos immers! Veroordeeld als zijnde ‘geen beweging in te krijgen’. Maar wat moet je met dode paarden in de organisatie? Als dat echt zo is, wat rest dan anders dan ontslag? Wat ik vaak zie is dat het ‘oordeel’ er wel is maar de durf om door te zetten nogal eens ontbreekt.

Valkuil

Trekken aan een dood paard is ook een valkuil. De valkuil is: doorgaan met trekken aan een dood paard. Gewoon doorgaan! Niet kijken of het werkt. Niet de strategie aanpassen. Niet naar de eigen rol kijken. Doortrekken aan dat paard. Tot je erbij neervalt. Zolang!

Hoe dan wel?

Vooropgesteld. Dode paarden bestaan niet in een organisatie. Wellicht zijn er medewerkers die de aansluiting missen bij de verandering die de organisatie door maakt. Wellicht zijn er collega´s die moeite hebben om bepaalde veranderingen bij te benen. Het helpt om dat eens te bespreken en op tafel te krijgen. Maar dan in alle openheid.