Mijmeringen over mijn vader
Mijmeren over mijn vader doe ik van tijd tot tijd. Mijmeren is een onderdeel van het rouwproces. Het is doordenken, overpeinzen en herkauwen maar ook herbeleven van iemand die heel belangrijk was in mijn leven.
Terugdenken aan
Deze maand vierden we voor de 27ste keer de verjaardag van mijn vader zonder dat deze aanwezig was. Ik twijfelde overigens of ik het woord “vierde ” zou gebruiken of dat ik het woord “herdenken” ging gebruiken. Ik heb toch voor “vieren” gekozen, omdat dit eindelijk als de juiste beschrijving klonk.
Het lijkt een eind en het is kort
Het lijkt een heel eind, 27 jaar. En dat is het ook. Toch lijkt het soms alsof zijn overlijden nog maar kort geleden is. Zeker op speciale dagen zoals bijvoorbeeld een huwelijk of de geboorte van zijn 2 kleindochters. Maar aan de andere kant houden deze meiden ook zeker zijn gedachtenis levend. Ze vragen regelmatig: “hoe deed opa dat dan?” of “vertel nog eens hoeveel brood opa at”. En ook al horen ze het verhaal over opa voor de honderdste keer, ze blijven dubbel liggen van het lachen. Dat we dit jaar mijn vaders verjaardag vieren, heeft ook zeker met hen te maken. Bij een verjaardag hoort immers taart en ook ballonnen horen erbij. Op die manier houden we ook de herinneringen levend.
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Herinnering
Ik kan mij nog heel goed de eerste verjaardag van mijn vader na zijn overlijden herinneren. Mijn moeder wilde dit absoluut niet vieren. Daar was immers geen enkele aanleiding voor, vond zij. Nu 27 jaar later staat zij er ook heel anders in en zijn de taart en ballonnen wel degelijk aanwezig. En vindt ook zij dat een klein feestje best mag.
Wat ook veranderd is na 27 jaar is het beeld van mijn vader. Mijn vader is ruim 4 jaar ernstig ziek geweest. Hij veranderde van een iets te dikke, altijd in kostuum gehulde man in een broodmagere man met een geamputeerde arm. Dat is een beeld dat ik heel lang niet van mij af kon zetten. Ik zag hem niet meer als de gezonde man die hij ooit was, maar als een uitgeteerd mens. Die, als we op straat liepen, niet eens door goede bekenden herkend werd. Zelf zag ik dat niet zo. Als je iemand iedere dag ziet, dan valt die verandering niet meteen op. Die verandering gaat geleidelijk. Maar als hij dan voorbijgelopen werd door een bekende, werd ik heftig met de realiteit geconfronteerd. Was het echt zo erg? Ja zo erg was het dus. Gelukkig was mijn vader de eerste om op die mensen af te stappen.
Terugdenken aan
Echter als ik nu aan mijn vader denk, dan zie ik hem weer in zijn kostuum. En dan met het altijd gebruinde, volle gezicht van hem erboven. Heel vaak werd aan hem gevraagd of hij net op vakantie was geweest, maar mijn vader hield helemaal niet van vakantie! Ik zag hem weer als het Pietje Precies met zijn haar en zijn overhemden. Alles moest vlekkeloos zijn. Ik zie hem weer lachend en goedgemutst voor me, want chagrijnig was hij nooit. Ik zie hem weer voor me als hij op zaterdagochtend bij de bakker was geweest. Om 7 uur ’s ochtends!
Ik heb geen idee wanneer dat beeld van hem zoals hij was, terug is gekomen. Voor mij was ineens mijn oude vertrouwde papa terug. En ik ben er zo blij mee. Zo wil ik hem herinneren. Tot in lengte van dagen!
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Leerdoelen
Bekijk de leerdoelen voor de training omgaan met veranderingen.
