Verlies van gezondheid: de niet zichtbare ziekte
In veel gevallen zie je aan de buitenkant van iemand wat er aan de hand is. Een rolstoel, krukken, een blindengeleidestok al of niet met hulphond, een scootmobiel, braces. Zomaar een aantal voorbeelden van hulpmiddelen waaraan je kunt zien dat er iets aan de hand is met een ander. Een zichtbare ondersteuning.
Maar er bestaan heel veel aandoeningen en ziektes die niet aan de buitenkant zichtbaar zijn. Denk aan mensen met burn-out, suikerziekte, maag-, lever- of darmaandoeningen. Niet te zien maar wel degelijk een ernstige beperking in het dagelijkse leven. Iedere dag word je gedwongen hierin een weg te vinden. Met je ziekte, met je beperking. En dat is niet anders dan wanneer je wel een zichtbare beperking hebt.
Anderen zien het niet!
Alleen: een ander ziet het niet. En hierdoor kan er onbegrip ontstaan. Irritatie zelfs. Voor jou als gezondheidsverliezer heel confronterend. Hoe ga je daarmee om? Dat is nog niet zo makkelijk. Soms maak je de keus het zoveel mogelijk voor jezelf te houden, maar dat kan niet altijd.
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Ik heb zelf een invalidenparkeerkaart. Ik ben nog relatief jong (vind ik zelf dan hè? ). En aan de buitenkant zie je niks aan mij (behalve als je heel scherp kijkt). Als ik mijn auto parkeer op een invalidenparkeerplaats, dan krijg ik vaak terug van mensen die niets met mij te maken hebben: Hé dit is wel een invalidenparkeerplaats hoor! Ik word er soms niet goed van. En ik schiet ook wel eens uit mijn slof. Bij het neerleggen van de kaart zeg ik dan: Joh, dit is mijn toegangskaart voor de Efteling. Dat voelt voor mij altijd alsof ik mij moet verantwoorden bij een ander. Dat je niks ziet wil niet zeggen dat er niks is. Was het maar zo eenvoudig. En ik hoef mij aan vreemden toch ook niet te verantwoorden. Soms ga ik het gesprek aan. En geef ook aan dat dat voor mij echt niet goed voelt, zo’n opmerking. Niet zelden hoor ik dan: oh we wilden voorkomen dat u een bekeuring krijgt, want die zijn heel hoog als u ten onrechte hier parkeert!
Keuzes
Keuzes maken hierin is niet zo makkelijk.
- Vertel je het wel? Dat kan een stukje begrip opleveren. Als je omgeving niet weet wat er aan de hand is, kun je ook geen begrip verwachten. Maar wat vertel je er dan over? Grote lijnen of ook de finesses? En wie vertel je het dan? Alleen je naaste collega’s of aan iedereen? De hobbyclub waar je een keer per week komt? Lastige keuzes.
- Vertel je het aan niemand? Gezondheid is toch privé. Niemand heeft hier iets mee te maken. Dat kan ook een keuze zijn.
Waar je ook voor kiest: elke keuze heeft zijn voor- en nadelen.
Ook bij de burn-out!
Ook bij een burn-out speelt dit mee. Er is niets te zien aan je, maar je bent niet voor niks uitgevallen. Je wordt gespot door collega’s op een terrasje of in de stad. Niet zelden komt daar commentaar op. “Oh je kunt wel leuke dingen doen, maar werken ho maar”. Er wordt niet voldoende hierover nagedacht. Maar dit doet zo’n pijn. Reken maar dat dit je raakt.
Voorbeeld
Ik denk dat er talloze voorbeelden zijn. Nog eentje dan.
Ik parkeer mijn auto op het station met een invalidenparkeerkaart. Ik ga op weg naar mijn werk. Het is druk in de trein. Heel druk. En er is geen ruimte om te zitten. Tja wat doe je dan? Vragen of je ergens mag zitten? Maar je ziet niets aan mij, dus is het lastig te vragen of iemand zijn plaats af wil staan (en ja, ik vind vragen nog steeds lastig). De keren dat ik het wel doe is er zelfs eens geantwoord: stel je niet aan, je hebt nog jonge benen! Ik denk dat iedereen met niet-zichtbare ziektes of aandoeningen talloze verhalen hierover kan vertellen. Het onbegrip raakt.
Wat kun je daar zelf in betekenen?
- Bespreek het eerst met je manager of leidinggevende als je nog werkzaam bent. Wat kan die hierin voor je betekenen?
- Wees assertief. Ook dit gaat weer over een stukje regie nemen. Hoe vind je een voor jou goede manier om hiermee om te gaan?
Meer weten? Neem contact met ons op!
Leerdoelen
Bekijk de leerdoelen voor de training omgaan met veranderingen.
