Vergankelijkheid van het leven
Het leven is eindig en vergankelijk. Dat geldt voor de universitair gestudeerde en voor iemand met alleen lagere school. Dat geldt voor de miljardair en dat geldt voor de meest armoedige mens. Dat geldt voor iedereen ongeacht wie je bent en waar je vandaan komt. De vergankelijkheid laat de broosheid, nietigheid en fragiliteit van ons leven zien.
Moeilijk onderwerp
Ergens hebben we moeite met de vergankelijkheid van het leven. Ik zeg weleens: ‘de dood is verbannen naar de rand van de samenleving’. Een hele industrie is op gang gekomen om zo lang mogelijk te leven, om jong en vitaal te blijven en vooral ook om er altijd jong en fruitig uit te zien. Oud worden vinden we lastig en dat moet je zo lang mogelijk uitstellen. We draaien er omheen en erover praten is al vaak moeilijk.
Ik sprak pas met Jaap. Hij vertelde dat zijn vader is overleden. Hij zei dat zijn vader alles had voorbereid. Van heel praktisch een schrift met wachtwoorden tot een paar wensen voor de uitvaart. Jaap vroeg: ‘Heb jij daar weleens over nagedacht?’. Ik zei: al wel toen ik 20 jaar was. Ik vind het een verantwoordelijkheid om een bepaalde basis te regelen. Maar ook dat stellen we uit.
Vergankelijkheid betekent dat het leven een deadline heeft, wat letterlijk betekent een ‘lijn des doods’.
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Betekenis
Vergankelijkheid geeft ook betekenis aan het leven. Waarom? Om die dingen van waarde te doen die er voor jou toe doen! Vergankelijkheid relativeert het leven en laat de betrekkelijkheid zien. Vergankelijkheid wijst ons op de kortstondigheid van het leven.
En dat brengt ons bij de essentie. Waarom zijn we hier? Wat vinden we belangrijk? Wie vinden we belangrijk? Met wie wil jij je tijd doorbrengen?
Levenseinde
Ik schreef ook een artikel over levenseinde. Toen moest ik denken aan Gerwich. Hij overleed op 57-jarige leeftijd na een ernstige ziekte. Vrienden zeiden: ‘veel te jong’. Maar Gerwich zei: ‘Dat is niet zo, want anders gebeurt dit niet’. Ik moest daar heel lang over nadenken. Maar duidelijk was voor mij dat Gerwich aanvaard had dat het levenseinde nabij was. Dat gaat diep. Dat is de diepste vorm van loslaten en aanvaarden op deze aarde.
Zin van het bestaan
De vergankelijkheid van het leven bepaalt ons bij de zin van het bestaan. Dat vind ik niet negatief. Dat is positief. Dan is het geen bedreiging maar een uitnodiging.
Vergankelijkheid hoort ook bij ontwikkeling. Opgaan, blinken en verzinken. Leren loslaten in diepe zin. Vreugde zien in kleine dingen.
Pluk de dag
Pluk de dag wordt vaak uitgelegd als ‘leef je maar uit’. Daar doe ik niet aan mee trouwens. Niet aan uitleven maar ook niet aan die uitleg van pluk de dag. Pluk de dag is voor mij: leef ook in het hier en nu. Wees niet altijd bezig met gisteren en morgen. Het brengt je niets. Onlangs sprak ik met een vrouw die chronisch vermoeid is en tal van fysieke beperkingen heeft. Ze kan nog een eindje lopen maar dan moet ze daarna rusten. Ik vroeg: ‘Waar haal jij vreugde uit?’. Ik kreeg als antwoord: ‘Ik word zo blij van een roodborstje in de tuin of van een bloem die bloeit’. Zie je dat vergankelijkheid dat ook kan brengen? Relativeren is ook de dingen in proporties zien. Kijken met andere ogen, dat zorgt ervoor dat je andere dingen ziet.
Waarom schrijf ik dit?
Ik vroeg mezelf af waarom ik hierover schrijf. Een heel groot onderwerp. En mijn antwoord is: ik heb er geen reden voor. Het houdt me bezig. Ik vind het een mooi onderwerp waar ieder mens mee te maken krijgt.
Wanneer je in gedachten
je leven stelt
in het oneindig licht
van eeuwigheid;
dan ben je de plaats kwijt
waar je dacht te staan.
Het duizelt voor ogen
eindeloze vergezichten
grenzeloze gedachten
tijdloos bestaan.
Eigen nietigheid
wordt voor ogen gehouden
Je eigen toegedachte plek
verdwijnt
smelt weg
als sneeuw voor de zon.
Als je ziet
Oorsprong
Eindigheid
Begin en eind
Millimeters
Op de meetlat van de tijd
Onmetelijk.
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Leerdoelen
Bekijk de leerdoelen voor de training omgaan met veranderingen.
Auteur
Dit artikel is geschreven door Jan Stevens.