home / persoonlijke ontwikkeling / presenteren spreken openbaar / publiek toehoorders boeien

Publiek en toehoorders boeien

Natuurlijk presenteren

Zorg altijd dat jouw verhaal op een natuurlijke manier verteld wordt. Alsof je het even ter plekke verzint. Niets is zo dodelijk als een opgedreund verhaaltje. Denk maar eens  aan de kassière van de supermarkt: “Wilt u nog zegeltjes? Wilt u de bon mee? Wilt u een tasje erbij?” Heel beleefd allemaal, maar het wordt gezegd op de automatische piloot. Dit zorgt ervoor dat het heel erg onecht en ongemeend overkomt. Je moet als het ware jouw verhalen kunnen “vertellen”. Zie jouw publiek als je gesprekspartner. In gesprek zijn met je publiek. Dat is presenteren.

Oogcontact

Ook een onderdeel van presentatietechniek is het maken van oogcontact en het gebruik van jouw lichaam. Oogcontact is noodzakelijk om de aandacht van je toehoorders vast te houden. Jouw aandacht als presentator moet uitgaan naar de luisteraar. Door jouw publiek aan te kijken betrek je deze bij je verhaal. Ook lichaamstaal kan jouw verhaal ondersteunen. Met armgebaren of gezichtsuitdrukkingen kun je jouw presentatie kracht bijzetten. Ook je houding draagt bij aan het overbrengen van informatie. Sta jij met jouw armen over elkaar of wiebel je van jouw ene been op het andere? Jouw houding kan onzekerheid uitstralen of boosheid. “Ja, ik kreeg ook maar opdracht van mijn baas om hier te staan”. Je zult begrijpen dat je hiermee niet het publiek voor je wint. En de vraag is of jouw kernboodschap wel het publiek bereikt. Weet je nog hoe het was toen jij nog jong was? Als je vader of moeder je een verhaaltje voorlas bij het slapen gaan? Of de juf op de basisschool? Hoe zij een verhaaltje “vertelden? “. Alles werd ingezet om het verhaaltje over te brengen. Gekke stemmetjes erbij, zacht of juist heel hard praten, geluiden erbij maken. Juist hierdoor ging het verhaaltje leven. Je kon je er zo een beeld bij vormen. Je zag het gewoon voor je. En regelmatig werd jij aangekeken door de voorlezer. Op die manier werd jij het verhaal ingezogen. Dat is niets meer of minder als presenteren.

Stiltes laten vallen

Stiltes laten vallen. Waarom eigenlijk? Het op het juiste moment stilte laten vallen noemen we timing. In iedere presentatie is het belangrijk rustmomenten in te lassen. Zou je dat niet doen dan gaat de presentatie maar door en door. Je hebt geen tijd om even jouw gedachten te ordenen. Maar ook jouw publiek wordt overladen met informatie zonder dat ze de tijd krijgt dit even te laten bezinken. Dat wordt op een gegeven moment gewoon teveel. In jouw hoofd, want je hebt geen tijd om even op adem te komen en contact te maken met je publiek. Maar ook voor jouw publiek. Ze worden gewoon moe van jouw verhaal en haken af.

Jouw presentatie moet  beginnen met stilte. Het moment dat jij begint te spreken moet goed getimed worden. Begin je te vroeg en het is nog niet rustig in je hoofd en in de zaal, dan blijft het tijdens jouw presentatie onrustig. Het wordt dan zeer moeilijk om de aandacht alsnog te krijgen van je publiek. Vanaf het moment dat jij begint te spreken ben jij de leider en moet je ook echt leiderschap uitstralen. Jij voert de regie. Door tijdens jouw presentatie rustmomenten te creëren kun jij ook even focussen op de zaal. Is er nog voldoende aandacht of moet je misschien bijsturen door bijvoorbeeld een leuke anekdote te vertellen. Zó hou jij je publiek gefocust. Door die interactie hou jij je publiek erbij en blijven ze geboeid.

Timing is wel een erg moeilijk onderdeel. Zeker als je net begint met presenteren. Voor een goede timing heb je rust in jezelf nodig. En vertrouwen dat je het kunt. Door veel te oefenen wordt jouw vertrouwen groter en krijg jij en je publiek meer rust. Dat komt een goede presentatie ten goede. Zonder rust geen boeiende presentatie.

Focussen op jouw toespraak

Het is van belang dat je helemaal “in” jouw toespraak zit. Je hebt je goed voorbereid en je wil het maximale uit jouw voordracht halen. Een valkuil kan zijn dat jij zo gefocust bent op wat je wilt vertellen, dat je geen oog of oor hebt voor jouw publiek. Dat is zeker in het begin zeer moeilijk. Maar door echt in het hier en nu te zijn kun je echt waarnemen. Kun je rustig rondkijken wat er gebeurt in de zaal. Zitten er mensen op hun telefoon te kijken? Worden er onderlinge gesprekken gevoerd? Zakt de belangstelling wat in? Dan is het tijd om iets onverwachts te doen, zodat je de aandacht weer terug krijgt. Hou je publiek erbij!

Boeien van begin tot eind

Uit het voorgaande kun je al opmaken dat het niet makkelijk is om mensen bij de les te houden. In het begin is het erg veel om te onthouden wat je allemaal kunt doen om de aandacht weer naar jou toe te trekken. Ik vergelijk het altijd met autorijlessen. Weet je nog hoe moeilijk het was om alle handelingen te onthouden? Denk eens even aan die momenten terug: Koppeling in duwen, gas geven, schakelen, in de spiegels kijken, pffff . Ik weet nog dat ik toen dacht: “dat onthoud ik nooit!!” Maar ach na verloop van tijd weet je niet eens meer wat daar nu moeilijk aan was. Het is een automatisme geworden. Zo zal het ook gaan met presenteren. Oefening baart kunst.