home / persoonlijke ontwikkeling / persoonlijk ontwikkeltraject / voelen gevoelens / miskenning

Miskenning: voel je je miskend?

Voel je je miskend? Dat betekent dat je het gevoel hebt dat je niet erkend wordt, dat mensen je niet zien staan, niet serieus nemen, op waarde schatten. Klopt het dat je je inderdaad zo voelt? Dat zijn pijnlijke gevoelens is het niet? Misschien kan dit artikel jou een klein beetje helpen!

Praktijkvoorbeeld

Op zijn 36^e keerde zij kerk en geloof de rug toe. Tot grote teleurstelling en verdriet van haar ouders. Een gesprek daarover werd snel in de verwijtende en veroordelende sfeer gevoerd. Op een dag zei haar vader: ‘met jou voel ik helemaal geen verbinding meer, sinds jij het geloof hebt opgezegd. Zeker op papier ben je wel mijn dochter, maar bij de andere kinderen heb ik een ander gevoel’. De dochter gaf als antwoord: ‘maar pap ik ben toch je kind?’ waarop hij zei: ‘dat ben je ook maar het voelt bij mij alsof we niets meer met elkaar hebben’. Wat dacht je dat deze dochter vertelde toen ze thuiskwam? Precies! Ik voelde me zo miskend, zei ze.

Wanneer speelt het?

Ik ga graag te rade in onze praktijk van alledag. Kijk, wanneer iemand zich miskend (niet gekend) voelt dan gaat het er niet over dat hij/zij blauwe sandalen heeft terwijl de omgeving rode sandalen mooier vindt. Dat zou ik nog kunnen oplossen met ‘smaken verschillen’. Het gaat te allen tijde over diepgaande zaken. Om wat voorbeelden te noemen. Iemand wordt niet erkend:

• in zijn aard in die zin dat zijn/haar seksuele geaardheid een andere is dan de familie had gedacht (gewenst of gehoopt)
• in zijn geloofsovertuiging omdat die overtuiging anders is dan gewenst of omdat hij/zij uit het nest gevallen is en afstand heeft genomen van geloof en kerk c.q. juist toegetreden is tot kerk en geloof
• in zijn kwaliteiten en capaciteiten omdat hij/zij zich onbegrepen voelt en altijd al anders is geweest.

Afwijzing

Wie zich miskend voelt, voelt zich afgewezen. Afgewezen in zijn/haar identiteit en overtuiging. Afwijzing in wie je bent, in de diepste vezels van je bestaan.

Wat ga je ermee doen?

Voel je je miskend? Dan moet je misschien nog veel geestelijke arbeid verzetten. Ik noem een paar aspecten:

• Begin er nooit aan om jouw omgeving te willen veranderen. Blijkbaar krijg je dat schouderklopje, knipoogje of die bevestiging dat je OK bent toch niet. Dat is een punt wat je zult moeten leren aanvaarden, hoe moeilijk het ook is.
• Begrijp dat jouw behoefte aan erkenning en waardering en erbij horen heel normaal en volstrekt legitiem is. Niks mis mee!
• Je afzetten tegen of de ander beschuldigen werkt niet!
• Jezelf leren aanvaarden in wie je bent en niet afhankelijk zijn van wie dan ook: dat is een les voor de toekomst. Het gaat er niet eens om dat de ander je begrijpt. Het gaat erom dat je jezelf begrijpt. Het is niet doorslaggevend of de ander je kan aanvaarden zoals je bent. Cruciaal is of je jezelf kunt aanvaarden!