home / persoonlijke ontwikkeling / persoonlijk ontwikkeltraject / voelen gevoelens / huilen

Huilen, wenen of schreien: De functie van tranen!

Huilen, wenen of schreien heeft een functie. Huil jij weleens? Moet jij weleens schreien? In dit artikel ga ik in op de functie van tranen en dan in het kader van verandering en persoonlijke ontwikkeling.

Hart en ziel zijn bedroefd

Wanneer je weent, zijn hart en ziel bedroefd. Je kunt neergebogen zijn, moedeloos, je kunt wellicht de tegenslagen niet meer incasseren. Ik blijf het in oude taal zeggen: ‘'t Hart schokt in mij heen en weer, op en neer; 't Lichaam valt mij kracht'loos neer.’ Nog een voorbeeld van diepte en heftigheid: ‘d'ogen, bijna blind gekreten, uitgebeten, zien het daglicht nauw'lijks meer.’

Schreeuw van de ziel

Huilen is dus een schreeuw van het emotionele brein. En ik spits het nu toe op veranderingen in jouw persoonlijke leven. Wanneer je in de rouw komt, ween je! Je kunt bitter wenen, omdat je een geliefde moest missen.
De monniken dachten vroeger al dat je als mens dieper in contact komt met jezelf door te huilen. Zij geloofden dat tranen het hart reinigen.

Masker af!

Ik zeg: wanneer je echt weent en schreit, dan gaat het masker af. Jouw hart en ziel gaan open staan voor:

• Wie je bent
• Voor de pijn die je voelt
• Voor de wereld om je heen

Ik zou ook willen zeggen: die muur die je om jezelf heen gebouwd had, verdwijnt. Hij smelt als het ware als sneeuw voor de zon.

Beelden weggewassen

Dorothee Sölle zegt ergens:
“Geef me de gave van de tranen
Geef me de gave van de taal
Leid me uit het leugenhuis
Was mijn opvoeding af’

Volgens Dorothee Sölle wassen tranen alle beelden weg die anderen in mijn opvoeding over me hebben gelegd, ze leiden me uit het leugenhuis dat ik heb ingericht. Ze lossen de pantsers op die ik rond mijn hart gelegd heb. Tranen zetten me aan tot een nieuwe taal die de pijn niet ontwijkt (bron: Anselm Grün, troostboek voor lichaam en ziel).

Schreeuw om troost

Huilen is ook een schreeuw om troost. Het is taal die uitroept dat je hulp of steun nodig hebt. Het is een roep uit de diepte. Een schreeuw om iemand, die naast jou gaat staan.

Persoonlijke ontwikkeling en pijn!

Ik zeg dat persoonlijke ontwikkeling, meestal niet zonder pijn gaat. Je bent ingewikkeld in patronen, gedachten, gewoontes en overtuigingen. Langzaam gaan de wikkels eraf. Dat kan pijn doen! Zoals iemand zei: ‘dat ik daar op mijn 54e nog achter moet komen’.
Maar er is ook een ander element dat geldt voor de coaching. Ik zeg: ‘als het niet raakt, gebeurt er niets’. En daar zijn we supergoed in, in Nederland. Urenlange praatsessies. Alle modellen bij de hand gehad. Weer een schema of een theoretische verhandeling. Maar het brengt niets. In de kring waar ik opgegroeid ben, zeiden ze vroeger: ‘dan zit het een voet te hoog, het moet doorleefd zijn en anders is het boekenkennis’.

Wanneer verdriet zich niet uit in tranen….

Mijn vriend Ton zei: ‘wanneer verdriet zich niet uit in tranen, dan wenen de andere organen’. Je krijgt nekklachten, rugklachten, hoofdpijn etc. Kortom: de traanbuis heeft een functie en is minstens zo belangrijk als de maag en de lever.